Węgiel aktywny, produkowany w postaci proszku, granulek lub włókien, podlega
precyzyjnej metodzie produkcji:
KarbonizacjaW środowisku pozbawionym tlenu wybrany organiczny materiał roślinny (kora drzewna, bambus, łupiny orzechów kokosowych, pestki oliwek itp.) jest kalcynowany w wysokiej temperaturze. Podczas tego procesu cząsteczki zwęglonego materiału odparowują i tworzą pory w węglu drzewnym.
Materiał stał się porowaty.
AktywacjaAktywacja usuwa smołę uwięzioną jeszcze w porach materiału. Proces ten zwiększa porowatość węgla aktywnego, a tym samym zwiększa jego zdolność do adsorpcji. Dzięki temu etapowi
powierzchnia adsorpcji może wynosić od 500 do 2500m²/g! Są na to dwie metody: jedna fizyczna, a druga chemiczna.
- Fizyczna: Ponownie węgiel jest zwęglany w bardzo wysokiej temperaturze, jednocześnie wywołując szok termiczny za pomocą strumienia powietrza lub pary.
- Chemiczna: Po zanurzeniu w środku chemicznym (np. kwasie fosforowym), węgiel aktywny jest podgrzewany, a następnie płukany w celu usunięcia pozostałości produktu.
Różnica między tymi dwoma metodami?
Aktywacja fizyczna tworzy wąskie pory, podczas gdy aktywacja chemiczna generuje większe pory.